പൂക്കൾ കൊഴിഞ്ഞു വീഴുന്ന പോലെ കടന്നു പോകുന്ന യൗവനം..
തിരിഞ്ഞു നോക്കുമ്പോൾ നഷ്ടങ്ങളുടെ കണക്കുകൾക്കാണ് ജീവിതത്തിന്റെ ത്രാസിൽ മുൻതൂക്കം..
കനൽ ഒരു തരി മതി എന്ന് ആരോ പറഞ്ഞത് പോലെ ഇനിയും മരിക്കാത്ത, എന്റെയുള്ളിലെ വാശി ജീവിതത്തിൽ മുന്നേറണമെന്നു ഒരു അലാറം കണക്കെ ഓരോ നിമിഷവും ഓർമ്മിപ്പിച്ചുക്കൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു..
സെക്കന്റ് സൂചിയുടെയും മിനിറ്റ് സൂചിയുടെയും ഒപ്പമെത്താൻ തളരാതെ പതറാതെ ഇടറി വീഴാതിരിക്കാൻ ഓരോ ചുവടും സൂക്ഷിച്ചു വെച്ചുകൊണ്ട് ഞാനും വീണ്ടും ഓടി തൂങ്ങുന്നു..