Pages

Friday 20 May 2011

ഒരു ഓര്‍മ്മകുറിപ്പ്

ആരോ എന്നെ വിളിക്കുന്നത്‌ പോലെ തോന്നിയിട്ടാണ് രാവിലെ ഉറക്കം ഉണര്‍ന്നത്... ഇല്ല ... , ആരും എന്നെ  വിളിച്ചിട്ടില്ല... പതിവ് പോലെ തന്നെ എന്‍റെ കൂട്ടുകാര്‍ ഓഫീസില്‍ പോകാനുള്ള തിരക്കിലാണ് .... എന്തോ ഒരു ഉന്മേഷക്കുറവ്.... വീട്ടിലേക്കു  പോയാലോ എന്ന ചിന്ത മനസ്സിലേക്ക് വന്നു... ഒരു ചെറിയ ആശയക്കുഴപ്പത്തിനൊടുവില്‍ പോകണം എന്നു തന്നെ ഞാന്‍ തീരുമാനിച്ചു..

റൂം മേറ്റ്സ്നോട് പറഞ്ഞപ്പോള്‍, അവര്‍ക്ക് അത്ഭുതം., കൂടെ ഒരു ചോദ്യവും ...."എന്ത് പറ്റി നിനക്ക് ???" എനിക്ക് മറുപടി പറയാന്‍ തോന്നിയില്ല ...ഒരു പക്ഷേ  എന്‍റെ മറുപടി അവര്‍ക്ക് ചിലപ്പോള്‍ ഒരു തമാശ പോലെ തോന്നിയാലോ ??  ഒന്നും പറയാതെ  പെട്ടന്ന് ഒരുങ്ങി ഇറങ്ങി ...   ബസ്‌ കയറാന്‍ നിന്നപ്പോള്‍  എന്‍റെ ബാല്യകാല സുഹൃത്തുക്കളെ കൂടെ കൂട്ടാം എന്നൊരു തോന്നല്‍.... അവരെ ഫോണ്‍ വിളിച്ചു ചോദിച്ചു "  ഇന്ന് നിങ്ങള്‍ ഫ്രീ ആണോ ??? ആണെങ്കില്‍  നമുക്ക് നമ്മുടെ പഴയ സ്കൂളിലേക്ക് പോയാലോ ???

എല്ലാര്‍ക്കും വല്യ ഉത്സാഹം...അങ്ങനെ ഞാന്‍ എന്‍റെ  സുഹൃത്തുക്കളെ കാണാനായി തുടിക്കുന്ന മനസ്സോടെ ഓരോ നിമിഷവും തള്ളി നീക്കി.... എന്തോ ബസ്‌ ഇറങ്ങി സ്കൂളിലേക്ക് നടക്കുമ്പോള്‍ ചിരിയോ കരച്ചിലോ എന്നു തിരിച്ചറിയാന്‍ കഴിയാത്ത ഒരു അവസ്ഥയിലാണ് ഞാന്‍ എന്നു തോന്നി...

"സുകൂ ................." എന്‍റെ കൂട്ടുകാര്‍ ആര്‍ത്തു വിളിച്ചു കൊണ്ട് ഓടി എന്‍റെ അടുക്കലേക്കു വന്നു ...അവരുടെ കണ്ണുകളിലും ഞാന്‍ അല്പം മുന്‍പ് അനുഭവിച്ച വികാര തീവ്രതയുടെ അംശങ്ങള്‍ എനിക്ക് കാണാന്‍ കഴിഞ്ഞു. എന്തെന്നില്ലാത്ത ഒരു സന്തോഷം തോന്നുന്നു ഇപ്പോള്‍..

പണ്ടു ഞങ്ങള്‍ പഠിച്ചിരുന്ന ക്ലാസ്സ്‌ മുറികളും , ഓടി നടന്നിരുന്ന ഇടനാഴികളും സ്കൂള്‍ മുറ്റവും എല്ലാം ഒരിക്കല്‍ കൂടി  ഞാന്‍ കണ്ടു .... ഞങ്ങള്‍ വീണ്ടും പഴയ സ്കൂള്‍ കുട്ടികളായി..... ഉറക്കെ ചിരിച്ചും , ബഹളം വെച്ചു കിളികളെ ഓടിച്ചും ഞങ്ങള്‍ എല്ലാരും അവിടെ  കളിച്ചു നടന്നു...

സ്കൂള്‍ കാലത്ത് പറയാന്‍ മറന്നു പോയ പല കാര്യങ്ങളും, ആ കാലത്ത് നടന്ന തമാശകളും ഒക്കെ പറഞ്ഞു നേരം പോയത് അറിഞ്ഞില്ല. എത്ര പറഞ്ഞാലും കേട്ടാലും മതി വരാതെ , ഓരോന്നും ഓര്‍ത്തു ഓര്‍ത്തു ചിരിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു ഞങ്ങള്‍  ഓരോരുത്തരും ...സമയത്തെ കുറിച്ചോര്‍ത്തു എപ്പോഴും വേവലാതി പെട്ടുകൊണ്ടിരുന്ന ഞങ്ങള്‍ ഇപ്പോള്‍ അതിനെ കുറിച്ച് സമയം കളയാത്തതിനെ  പറ്റി ഓര്‍ത്തു ഞങ്ങള്‍ക്ക് സ്വയം ഒരു അഭിമാനം തോന്നി ....

സമയം സന്ധ്യയാകുന്നു .....എല്ലാര്‍ക്കും വീടെത്തണം, കൂട്ടത്തില്‍ എനിക്കും .....ഒടുവില്‍ പറഞ്ഞു തീരാത്ത വിശേഷങ്ങള്‍ ഇനി അടുത്ത തവണ കാണുമ്പോള്‍ പറയാം  എന്നു തീരുമാനിച്ചു ... "അല്ലാ, ഇനി എന്നാണ് നമ്മള്‍ ഇത് പോലെ ??? " ആരോ ഉറക്കെ ചോദിച്ചു ... ഞാന്‍ ഒരു മറുപടിക്കായി കാതോര്‍ത്തു .. ഇല്ല ആ ചോദ്യത്തിന്  ആരുടെയും കൈയ്യില്‍ മറുപടി ഇല്ല ...

ഞങ്ങളുടെ ചെറിയ ചെറിയ ആഗ്രഹങ്ങളും സന്തോഷങ്ങളും മാറ്റി വെച്ചു ഓരോരുത്തരും സ്വന്തം തിരക്കുകളിലേക്കു മടങ്ങാന്‍ ധൃതി കൂട്ടിയപ്പോള്‍ , ഞാന്‍ ഒരു വട്ടം കൂടി തിരിഞ്ഞു നോക്കി , കാതോര്‍ത്തു .... എന്‍റെ ഓര്‍മകളിലേക്ക് .... എവിടെയോ ഒരു പാവാടക്കാരിയുടെ  കൊലുസ്സിന്‍റെ കിലുക്കം കേള്‍ക്കുന്നുണ്ടോ ... എന്‍റെ കൂട്ടുകാരുടെ പൊട്ടിച്ചിരികള്‍ എങ്കിലും കേള്‍ക്കുന്നുണ്ടോ ... 


ഒരു പക്ഷേ എന്‍റെ തോന്നലുകള്‍ ഭ്രാന്തമായി തോന്നിയേക്കാം , എങ്കിലും ..... എന്‍റെ ഓര്‍മ്മകള്‍ക്ക്  ഒരു ഇടവേള കൊടുത്തു , ഒടുവില്‍ ഞാനും ആ പടിക്കെട്ടുകള്‍  ഓടിയിറങ്ങി .. എന്‍റെ മാത്രം തിരക്കുകളിലേക്ക്....

Wednesday 18 May 2011

എന്‍റെ നഷ്ടസ്വപ്നങ്ങള്‍

എങ്ങനെ തുടങ്ങണം എന്നോ....... എന്ത് പറയണമെന്നോ എനിക്ക് അറിയില്ല... പക്ഷേ ഇങ്ങനെ ഒറ്റയ്ക്കിരുന്നു  സായാഹ്നങ്ങള്‍ ചിലവഴിക്കുമ്പോള്‍, ഞാന്‍ നിന്നെ കുറിച്ച് ഓര്‍ക്കുവാന്‍ വളരെയേറെ ഇഷ്ടപെടുന്നു... നിന്‍റെ മുഖവും കണ്ണുകളും ചിരിയും എല്ലാം ഞാന്‍ ഈ നിമിഷം എന്‍റെ കണ്മുന്‍പില്‍ കാണുവാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നു... ഒരിക്കലും അവസാനിക്കാത്ത ഒരു തുടര്‍കഥ പോലെ!!!

നിന്‍റെ കണ്ണുകളെ നേരിടാനാവാതെ എത്രയോ വട്ടം ഞാന്‍ നിന്നില്‍ നിന്ന് ഓടി ഒളിക്കുവാന്‍ ശ്രമിച്ചു, ഒരു പക്ഷേ നീ എന്നെ പിന്തുടരുന്നുണ്ടാവും എന്ന ഭയത്തോടെ.... നിനക്ക് ഓര്‍മ്മയുണ്ടോ...?? ഒരിക്കല്‍ എന്‍റെ അടുക്കല്‍ വന്നു നിന്നെ ഇഷ്ടമാണെന്ന് പറയാന്‍ ആവശ്യപ്പെട്ടത് ? അന്ന് എന്‍റെ കണ്ണുകളില്‍ നിന്നും ഉതിര്‍ന്നു വീണ കണ്ണുനീര്‍കണങ്ങള്‍  നീ നോക്കി നിന്നത് ഇന്നലെ എന്നതു പോലെ ഞാന്‍ ഓര്‍ക്കുന്നു.

വര്‍ഷങ്ങള്‍ ഏറെ കഴിഞ്ഞിട്ടും നിന്‍റെ മുഖം എന്‍റെ മനസ്സില്‍ ഞാന്‍  സൂക്ഷിക്കുന്നത്  എന്തിനാണെന്ന് എനിക്കറിയില്ല...ഒരു രസം അല്ലേ ?? പക്ഷേ എന്‍റെ മനസ്സിന്  അതിനെ സുഖമുള്ള ഒരു നോവ്‌ എന്ന് വിളിക്കുവനാണ് കൂടുതല്‍ ആഗ്രഹം...സത്യത്തില്‍ നമ്മുടെ ബന്ധത്തിന് എന്ത് പേര് കൊടുക്കണം എന്ന് ഞാന്‍ ഇനിയും തീര്‍ച്ചപെടുത്തിയിടില്ല...


നിനക്ക് ഓര്‍മയുണ്ടാവുമോ എന്നറിയില്ല.. നമ്മുടെ പ്രണയത്തിനു സാക്ഷികളായ ആ ഇടനാഴിയും വാകമരചോടുകളും.... സ്വപ്നങ്ങളുടെ മടിത്തട്ടില്‍ എന്നും ജീവിക്കുവാന്‍ നാം ആഗ്രഹിച്ചു.. എത്ര എത്ര സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ യാഥാര്‍ത്ഥ്യമാകുവാന്‍ നാം വെറുതെ ആഗ്രഹിച്ചു....എല്ലാം നമ്മള്‍ ആഗ്രഹിക്കുനത് പോലെ നടക്കാന്‍ സാധിച്ചിരുന്നെങ്കില്‍ , ഞാന്‍ ഇന്നും നിന്‍റെ കൂടെ...നിന്‍റെ മടിത്തട്ടില്‍ തലചായ്ച്ചു ഉറങ്ങിയേനെ അല്ലേ....


ഒരുമിച്ചു ഒരു ജീവിതം കൊതിച്ച നമ്മള്‍ ഇപ്പോള്‍ എത്രയോ അകലെ, പരസ്പരം അറിയാതെ, ഒന്നു കാണുവാനോ മിണ്ടുവാനോ കഴിയാതെ...,,,എവിടെയോ ജീവിക്കുന്നു ..... വിചിത്രമായി തോന്നുന്നില്ലേ നിനക്ക്? വേണ്ട ....ഒന്നും എനിക്ക് ഓര്‍മ്മിക്കേണ്ട....ആ ഓര്‍മകളിലേക്ക് മടങ്ങിപോകുവാന്‍  ഞാന്‍ ഒരിക്കലും ആഗ്രഹികുന്നില്ല...


പ്രണയം എന്താണെന്നും അത് എത്ര മാത്രം തീവ്രമാണെന്നും നീയാണ് എനിക്ക് പറഞ്ഞു തന്നത്. അല്ല....ഞാന്‍  അത് അനുഭവിച്ചു അറിഞ്ഞു എന്ന് പറയുന്നതായിരിക്കും കൂടുതല്‍ ശരി.... എന്നാല്‍ നീ എന്നെ വിട്ടകന്നപ്പോള്‍, എന്നെ തളര്‍ത്തി കളഞ്ഞ  വിരഹത്തിന്‍റെ ആഴം, പക്ഷെ ഞാന്‍ അറിയാന്‍ വളരെയേറെ വൈകിപ്പോയി .... 


ഇന്ന് നീ എവിടെയന്നെന്നോ...എന്താണെന്നോ എനിക്കറിയില്ല. അന്ന് നാം പിരിയുമ്പോള്‍ നിന്‍റെ കണ്ണുകളില്‍ ഞാന്‍ കണ്ട ദുഃഖത്തിന്‍റെ നിഴലുകള്‍ എന്നെ ഇന്നും വേട്ടയാടുന്നു.... അതേ നിഴലുകള്‍ തന്നെയാണ് നിന്നെയും എന്നെയും ഇന്നും കോര്‍ത്തിണക്കുന്ന ഒരേ ഒരു ഓര്‍മ്മയും... ഇന്ന് ഞാന്‍ അനുഭവിക്കുന്ന വേദനയോ,,,ആ ഓര്‍മ്മകള്‍ എനിക്ക് നല്കിയതും.


എനിക്ക് നിന്നെ മറക്കാന്‍ സാധിക്കുന്നില്ല, എത്ര ശ്രമിച്ചിട്ടും.... ഭ്രാന്ത് പിടിക്കുമെന്ന് തോന്നിയ നിമിഷങ്ങള്‍.... വെറുക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു പലപ്പോഴും...പക്ഷെ അതിനും എനിക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല. ഇന്ന് ഞാന്‍ അറിയുന്നു,,, നമ്മള്‍ പ്രണയിച്ചിരുന്ന, നമ്മുടെ സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ യാഥാര്‍ത്ഥ്യം ആക്കുവാന്‍ കാത്തിരുന്ന നാളുകള്‍ ഇനിയൊരിക്കലും മടങ്ങി വരില്ലെന്ന്... വല്ലാത്ത ഒരു തിരിച്ചറിവ് അല്ലേ  ? മറവി ഒരു അനുഗ്രഹം എന്ന് ആരോ പറഞ്ഞത് ഞാന്‍ ഓര്‍ക്കുന്നു, എന്നാല്‍ എന്‍റെ കാര്യത്തില്‍ മാത്രം എന്തുകൊണ്ട് അത് സംഭവിക്കുന്നില്ല ?


പക്ഷെ എനിക്ക് കാത്തിരിക്കാമല്ലോ....ആ കാത്തിരിപ്പിനൊടുവില്‍ നീ എന്നെ തേടി വരും എന്നു ഞാന്‍ എന്തുകൊണ്ടോ വിശ്വസിക്കുന്നു . എനിക്കറിയാം നീ വരും .... എന്നെങ്കിലും നമ്മള്‍ ഒരുമിക്കും... എന്‍റെ നഷ്ടസ്വപ്നങ്ങളും ഓര്‍മ്മകളും ഉറങ്ങുന്ന ഈ താളില്‍ ഞാന്‍ ഒന്ന് കൂടി കുറിക്കട്ടെ ...


             " കാത്തിരിക്കും ഞാന്‍ ആ നാളുകള്‍ക്കായി ..........
                                 
            ഓര്‍ക്കുവാന്‍ ഒത്തിരി ഇഷ്ടത്തോടെ.......... "
                                                                                                                                സ്വന്തം,
                                                                                                                              ---