നിന്‍റെ കണ്ണുകളെ നേരിടാനാവാതെ എത്രയോ വട്ടം ഞാന്‍ നിന്നില്‍ നിന്ന് ഓടി ഒളിക്കുവാന്‍ ശ്രമിച്ചു, ഒരു പക്ഷേ നീ എന്നെ പിന്തുടരുന്നുണ്ടാവും എന്ന ഭയത്തോടെ.... നിനക്ക് ഓര്‍മ്മയുണ്ടോ...?? ഒരിക്കല്‍ എന്‍റെ അടുക്കല്‍ വന്നു നിന്നെ ഇഷ്ടമാണെന്ന് പറയാന്‍ ആവശ്യപ്പെട്ടത് ? അന്ന് എന്‍റെ കണ്ണുകളില്‍ നിന്നും ഉതിര്‍ന്നു വീണ കണ്ണുനീര്‍കണങ്ങള്‍ നീ നോക്കി നിന്നത് ഇന്നലെ എന്നതു പോലെ ഞാന്‍ ഓര്‍ക്കുന്നു.
വര്‍ഷങ്ങള്‍ ഏറെ കഴിഞ്ഞിട്ടും നിന്‍റെ മുഖം എന്‍റെ മനസ്സില്‍ ഞാന്‍ സൂക്ഷിക്കുന്നത് എന്തിനാണെന്ന് എനിക്കറിയില്ല...ഒരു രസം അല്ലേ ?? പക്ഷേ എന്‍റെ മനസ്സിന് അതിനെ സുഖമുള്ള ഒരു നോവ്‌ എന്ന് വിളിക്കുവനാണ് കൂടുതല്‍ ആഗ്രഹം...സത്യത്തില്‍ നമ്മുടെ ബന്ധത്തിന് എന്ത് പേര് കൊടുക്കണം എന്ന് ഞാന്‍ ഇനിയും തീര്‍ച്ചപെടുത്തിയിടില്ല...
നിനക്ക് ഓര്‍മയുണ്ടാവുമോ എന്നറിയില്ല.. നമ്മുടെ പ്രണയത്തിനു സാക്ഷികളായ ആ ഇടനാഴിയും വാകമരചോടുകളും.... സ്വപ്നങ്ങളുടെ മടിത്തട്ടില്‍ എന്നും ജീവിക്കുവാന്‍ നാം ആഗ്രഹിച്ചു.. എത്ര എത്ര സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ യാഥാര്‍ത്ഥ്യമാകുവാന്‍ നാം വെറുതെ ആഗ്രഹിച്ചു....എല്ലാം നമ്മള്‍ ആഗ്രഹിക്കുനത് പോലെ നടക്കാന്‍ സാധിച്ചിരുന്നെങ്കില്‍ , ഞാന്‍ ഇന്നും നിന്‍റെ കൂടെ...നിന്‍റെ മടിത്തട്ടില്‍ തലചായ്ച്ചു ഉറങ്ങിയേനെ അല്ലേ....
ഒരുമിച്ചു ഒരു ജീവിതം കൊതിച്ച നമ്മള്‍ ഇപ്പോള്‍ എത്രയോ അകലെ, പരസ്പരം അറിയാതെ, ഒന്നു കാണുവാനോ മിണ്ടുവാനോ കഴിയാതെ...,,,എവിടെയോ ജീവിക്കുന്നു ..... വിചിത്രമായി തോന്നുന്നില്ലേ നിനക്ക്? വേണ്ട ....ഒന്നും എനിക്ക് ഓര്‍മ്മിക്കേണ്ട....ആ ഓര്‍മകളിലേക്ക് മടങ്ങിപോകുവാന്‍ ഞാന്‍ ഒരിക്കലും ആഗ്രഹികുന്നില്ല...
പ്രണയം എന്താണെന്നും അത് എത്ര മാത്രം തീവ്രമാണെന്നും നീയാണ് എനിക്ക് പറഞ്ഞു തന്നത്. അല്ല....ഞാന്‍ അത് അനുഭവിച്ചു അറിഞ്ഞു എന്ന് പറയുന്നതായിരിക്കും കൂടുതല്‍ ശരി.... എന്നാല്‍ നീ എന്നെ വിട്ടകന്നപ്പോള്‍, എന്നെ തളര്‍ത്തി കളഞ്ഞ വിരഹത്തിന്‍റെ ആഴം, പക്ഷെ ഞാന്‍ അറിയാന്‍ വളരെയേറെ വൈകിപ്പോയി ....
ഇന്ന് നീ എവിടെയന്നെന്നോ...എന്താണെന്നോ എനിക്കറിയില്ല. അന്ന് നാം പിരിയുമ്പോള്‍ നിന്‍റെ കണ്ണുകളില്‍ ഞാന്‍ കണ്ട ദുഃഖത്തിന്‍റെ നിഴലുകള്‍ എന്നെ ഇന്നും വേട്ടയാടുന്നു.... അതേ നിഴലുകള്‍ തന്നെയാണ് നിന്നെയും എന്നെയും ഇന്നും കോര്‍ത്തിണക്കുന്ന ഒരേ ഒരു ഓര്‍മ്മയും... ഇന്ന് ഞാന്‍ അനുഭവിക്കുന്ന വേദനയോ,,,ആ ഓര്‍മ്മകള്‍ എനിക്ക് നല്കിയതും.
എനിക്ക് നിന്നെ മറക്കാന്‍ സാധിക്കുന്നില്ല, എത്ര ശ്രമിച്ചിട്ടും.... ഭ്രാന്ത് പിടിക്കുമെന്ന് തോന്നിയ നിമിഷങ്ങള്‍.... വെറുക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു പലപ്പോഴും...പക്ഷെ അതിനും എനിക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല. ഇന്ന് ഞാന്‍ അറിയുന്നു,,, നമ്മള്‍ പ്രണയിച്ചിരുന്ന, നമ്മുടെ സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ യാഥാര്‍ത്ഥ്യം ആക്കുവാന്‍ കാത്തിരുന്ന നാളുകള്‍ ഇനിയൊരിക്കലും മടങ്ങി വരില്ലെന്ന്... വല്ലാത്ത ഒരു തിരിച്ചറിവ് അല്ലേ ? മറവി ഒരു അനുഗ്രഹം എന്ന് ആരോ പറഞ്ഞത് ഞാന്‍ ഓര്‍ക്കുന്നു, എന്നാല്‍ എന്‍റെ കാര്യത്തില്‍ മാത്രം എന്തുകൊണ്ട് അത് സംഭവിക്കുന്നില്ല ?
പക്ഷെ എനിക്ക് കാത്തിരിക്കാമല്ലോ....ആ കാത്തിരിപ്പിനൊടുവില്‍ നീ എന്നെ തേടി വരും എന്നു ഞാന്‍ എന്തുകൊണ്ടോ വിശ്വസിക്കുന്നു . എനിക്കറിയാം നീ വരും .... എന്നെങ്കിലും നമ്മള്‍ ഒരുമിക്കും... എന്‍റെ നഷ്ടസ്വപ്നങ്ങളും ഓര്‍മ്മകളും ഉറങ്ങുന്ന ഈ താളില്‍ ഞാന്‍ ഒന്ന് കൂടി കുറിക്കട്ടെ ...
നിനക്ക് ഓര്‍മയുണ്ടാവുമോ എന്നറിയില്ല.. നമ്മുടെ പ്രണയത്തിനു സാക്ഷികളായ ആ ഇടനാഴിയും വാകമരചോടുകളും.... സ്വപ്നങ്ങളുടെ മടിത്തട്ടില്‍ എന്നും ജീവിക്കുവാന്‍ നാം ആഗ്രഹിച്ചു.. എത്ര എത്ര സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ യാഥാര്‍ത്ഥ്യമാകുവാന്‍ നാം വെറുതെ ആഗ്രഹിച്ചു....എല്ലാം നമ്മള്‍ ആഗ്രഹിക്കുനത് പോലെ നടക്കാന്‍ സാധിച്ചിരുന്നെങ്കില്‍ , ഞാന്‍ ഇന്നും നിന്‍റെ കൂടെ...നിന്‍റെ മടിത്തട്ടില്‍ തലചായ്ച്ചു ഉറങ്ങിയേനെ അല്ലേ....
ഒരുമിച്ചു ഒരു ജീവിതം കൊതിച്ച നമ്മള്‍ ഇപ്പോള്‍ എത്രയോ അകലെ, പരസ്പരം അറിയാതെ, ഒന്നു കാണുവാനോ മിണ്ടുവാനോ കഴിയാതെ...,,,എവിടെയോ ജീവിക്കുന്നു ..... വിചിത്രമായി തോന്നുന്നില്ലേ നിനക്ക്? വേണ്ട ....ഒന്നും എനിക്ക് ഓര്‍മ്മിക്കേണ്ട....ആ ഓര്‍മകളിലേക്ക് മടങ്ങിപോകുവാന്‍ ഞാന്‍ ഒരിക്കലും ആഗ്രഹികുന്നില്ല...
പ്രണയം എന്താണെന്നും അത് എത്ര മാത്രം തീവ്രമാണെന്നും നീയാണ് എനിക്ക് പറഞ്ഞു തന്നത്. അല്ല....ഞാന്‍ അത് അനുഭവിച്ചു അറിഞ്ഞു എന്ന് പറയുന്നതായിരിക്കും കൂടുതല്‍ ശരി.... എന്നാല്‍ നീ എന്നെ വിട്ടകന്നപ്പോള്‍, എന്നെ തളര്‍ത്തി കളഞ്ഞ വിരഹത്തിന്‍റെ ആഴം, പക്ഷെ ഞാന്‍ അറിയാന്‍ വളരെയേറെ വൈകിപ്പോയി ....
ഇന്ന് നീ എവിടെയന്നെന്നോ...എന്താണെന്നോ എനിക്കറിയില്ല. അന്ന് നാം പിരിയുമ്പോള്‍ നിന്‍റെ കണ്ണുകളില്‍ ഞാന്‍ കണ്ട ദുഃഖത്തിന്‍റെ നിഴലുകള്‍ എന്നെ ഇന്നും വേട്ടയാടുന്നു.... അതേ നിഴലുകള്‍ തന്നെയാണ് നിന്നെയും എന്നെയും ഇന്നും കോര്‍ത്തിണക്കുന്ന ഒരേ ഒരു ഓര്‍മ്മയും... ഇന്ന് ഞാന്‍ അനുഭവിക്കുന്ന വേദനയോ,,,ആ ഓര്‍മ്മകള്‍ എനിക്ക് നല്കിയതും.
എനിക്ക് നിന്നെ മറക്കാന്‍ സാധിക്കുന്നില്ല, എത്ര ശ്രമിച്ചിട്ടും.... ഭ്രാന്ത് പിടിക്കുമെന്ന് തോന്നിയ നിമിഷങ്ങള്‍.... വെറുക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു പലപ്പോഴും...പക്ഷെ അതിനും എനിക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല. ഇന്ന് ഞാന്‍ അറിയുന്നു,,, നമ്മള്‍ പ്രണയിച്ചിരുന്ന, നമ്മുടെ സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ യാഥാര്‍ത്ഥ്യം ആക്കുവാന്‍ കാത്തിരുന്ന നാളുകള്‍ ഇനിയൊരിക്കലും മടങ്ങി വരില്ലെന്ന്... വല്ലാത്ത ഒരു തിരിച്ചറിവ് അല്ലേ ? മറവി ഒരു അനുഗ്രഹം എന്ന് ആരോ പറഞ്ഞത് ഞാന്‍ ഓര്‍ക്കുന്നു, എന്നാല്‍ എന്‍റെ കാര്യത്തില്‍ മാത്രം എന്തുകൊണ്ട് അത് സംഭവിക്കുന്നില്ല ?
പക്ഷെ എനിക്ക് കാത്തിരിക്കാമല്ലോ....ആ കാത്തിരിപ്പിനൊടുവില്‍ നീ എന്നെ തേടി വരും എന്നു ഞാന്‍ എന്തുകൊണ്ടോ വിശ്വസിക്കുന്നു . എനിക്കറിയാം നീ വരും .... എന്നെങ്കിലും നമ്മള്‍ ഒരുമിക്കും... എന്‍റെ നഷ്ടസ്വപ്നങ്ങളും ഓര്‍മ്മകളും ഉറങ്ങുന്ന ഈ താളില്‍ ഞാന്‍ ഒന്ന് കൂടി കുറിക്കട്ടെ ...
" കാത്തിരിക്കും ഞാന്‍ ആ നാളുകള്‍ക്കായി ..........
ഓര്‍ക്കുവാന്‍ ഒത്തിരി ഇഷ്ടത്തോടെ.......... "
സ്വന്തം,
---
:))))
ReplyDeleteഉം
ReplyDelete